Pojęcia „polityki historycznej” i „polityki pamięci” rozpowszechniły się w ostatnim półwieczu, choć ich źródła są dużo wcześniejsze. Od lat 70. XX stulecia postępował rozpad tradycyjnych ideologii zorientowanych na przyszłość. Miejsce konfliktów o przyszłość w coraz większym stopniu zaczęły zajmować spory o interpretację przeszłości. Odwiecznej tendencji polityzacji historii zaczęło towarzyszyć historyzowanie współczesnej polityki. Już sam wybór pojęć pamięć lub historia nosi znamiona wyboru ideowego. Elementem podziału na lewicę i prawicę zawsze były odmienne oceny historii. Jednakże w praktyce różnice w polityce historycznej stały się współcześnie skomplikowane i w wielu aspektach nie odzwierciedlają stereotypowej dychotomii lewicy i prawicy.

Prof. Rafał Chwedoruk pracuje w katedrze Historii Politycznej Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Jest autorem czterech monografii: „Polityka historyczna” (Warszawa 2018), „Syndykalizm rewolucyjny – antyliberalna rewolta XX wieku” (Warszawa 2013), „Ruchy i myśl polityczna syndykalizmu w Polsce” (Warszawa 2011), „Socjaliści z »Solidarności« w latach 1989–2003” (Warszawa 2004). Także artykułów naukowych i publicystycznych.